اثرات تاخیر در پسنورد شینداری :
تاخیر در پسنورد شنیداری اثر قابل ملاحظه ای بر گفتار فردی که در حال صحبت کردن است می گذارد و از این طریق روند بررسی و کنترل شنیداری مختل می گردد و برون ده گفتاری فرد بصورت معناداری تحت تاثیر قرار می گیرد
لی در سال 1951 نظریه ای داشت مبنی بر این که تاخیر های 100 تا 150 میلی ثانیه ای منجر به اختلالاتی در سرعت و ریتم و سایر جنبه های گفتاری در افراد عادی می گردد به نحوی که گوینده دچار گیر ( توقف ) کشیده گویی و تکرار و بروز دیگر علایم ناروانی می گردد. لی جهت توصیف گفتار چنین فردی از اصطلاح (لکنت مصنوعی ) استفاده نمود که بعد ها صاحبنظران این حالت را اثر منفی لی نامگذاری نمودند .
فیر بنکر و گاتمن در سال 1958 از اختلالات تولیدی و نا روانی گفتار در افراد عادی با عنوان اثرات مستقیم و از اختلالات ارتفاع و بلندی صوت و واکنشهای ناشی از فشار عاطفی با عنوان اثرات غیر مستقیم ( دی . ای . اف ) یاد کردند . بطور کلی تحت شرایط ( دی . ای . اف ) این موارد در افراد عادی مشاهده می گردد:
تکرار هجا و صدا- کاهش سرعت گفتار – کشیده گویی واکه – افزایش سطح بلندی صدا و کاهش سطح نواسانات و تغییر و تنوعات بلندی و ارتفاع صوت .
بلک در سال 1955 گزارش کرد که چنانچه فردی تحت شرایط پس نورد شنیداری طبیعی
( ان . ان . اف ) از روی متنی بخواند سرعت خواندن وی کمتر از سرعت طبیعی گفتار او خواهد بود .
اسپیکادر در سال 1954 اظهار داشت که پاسخ هر فرد به ( دی . ای . اف ) با میزان وابستگی وی به علایم درونی یا بیرونی مرتبط است .
ونکا تاجیری در سال 1980 اینگونه نتیجه گیری کرد که ( دی . ای . اف ) عوامل گفتاری در سطح هجا را تحت تاثیر قرار می دهد . باچراخ در سال 1964 اظهار داشت که بنظر می رسد که خانم ها الگوی پاسخ متفاوتی نسبت به ( دی . ای . اف ) می دهند .
