کلینیک درمان سریع و کامل لکنت جهانشهر09121623463:عفونتهاي مزمن  اختصاصي حنجره

عفونتهاي مزمن  اختصاصي حنجره:

 

   شامل سل ، سفيليس ، جذام ،هيستوپلاسموز ، بلاستو مايكوز ، كريپتوكوكوز ،كوكسيديومايكوز،   اكتينو مايكوز كانديدياز و آسپرژيلوز  ميشود.

       اين بيماريها با توجه به سابقه بيمار ومعاينه بعمل آمده  مطرح ميشود كه با آزمايشات مربوطه و لارنگوسكوپي و بيوپسي ضايعه حنجره تشخيص  محرز ميشود.

        سل حنجره از شايعترين بيماريهاي گرانولوماتوز حنجره است كه در گذشته ميكروارگانيسم  توسط خلط از ريــه به حنجره انتشار مي يافت و  بيشتر قسمت خلفي  طنابهاي صوتي و آرتينوئيد ها و اينترا آرتينوئيد را قبلاً  مبتلا ميكرد ولي در سالهاي اخير بيشتر انتشار هماتوژنيك داشته و نواحي سوپراگلوت را مبتلا ميسازد. تشخيص با توجه به سابقه بيمار و راديوگرافي قفسه صدري و  PPD  و بيوپسي حنجره و كشت خلط مي باشد. تشخيص افتراق  سل حنجره با ساير بيماريهاي گرانولوماتوز  و  تومورهاي حنجره مي باشد.

        كانديدياز خفيف حنجره در جريان درمان آنتي بيوتيكي يا بدنبال راديوتراپي ملاحظه ميشود ولي كانديدياز شديد در  AIDS و يا بدنبال كموتراپي ملاحظه ميشود.

        سفيليس حنجره اوليه نادر است . سفيليس در مرحله دوم بيماري به شكل هيپرامي منتشر يا  راشهاي ماكولوپاپولر و بيشتر هم در ناحيه سوپرا گلوت تظاهر ميكند. سفيليس مرحله سوم در حنجره به شكل انفيلتراسيون گوماتوز،  ندولر و منتشر تظاهر ميكند كه ممكنست زخم شوند. تشخيص با توجه به سابقه و معاينه باليني و نهايتا ً لارنگوسكوپي و بيوپسي و تست هـــــــاي سرو لوژيك مي باشد.

        حنجره دومين محل شايع ابتلا در  جذام  سر وگردن ا ست و فرم لپرماتو شايعترين شكل آن است كه در حنجره به شكل ادم ندولر يا ارتيروماتو در نواحي سوپراگلوت و گلوت تظاهر ميكندو سپس زخم و اسكار بوجود مي آورد و منجر به استنوز حنجره ميشود. تشخيص بر پايه سابقه و معاينات باليني و لارنگوسكوپي و بيوپسي مي باشد.

 

 ابتلاي حنجره در بيماريهاي سيستيمك

 

        آرتريت روماتوئيد 30-20 % موارد حنجره را مبتلا ميسازد  كه علائم آن به شكل احساس توده در حلق و  گرفتگي صدا ،تنگي نفس استريدور و ديسفاژي مي باشد.در شكل حاد، حنجره دردناك و در معاينه  التهاب وجود دارد ولي در شكل مزمن مفصل كريكوآرتينوئيد  انكيلوزه ميشود. يافته ديگر باليني ميتواند به شكل ندولهاي روماتوئيد زير مخاطي حنجره باشد.

  تظاهرات  لوپوس اريتروماتوز منتشر در حنجره در 13-3/0 % بيماران ملاحظه ميشود.

       علائم آن به شكل گرفتگي صدا، گلو دردو تنگي نفس است . ابتلاي حنجره بيشتر در طنابهاي صوتي  و مفصل كريكوآرتينوئيد است ولي ميتواند در سوپراگلوت و ساب گلوت  نيز ملاحظه شود.

        يافته هاي باليني در حنجره به شكل ادم،ارتيم و بي حركتي طنابهاي صوتي يك طرفه يا دو طرفه مي باشد. حنجره در 50% موارد پريكوندريت عود كننده مبتلا‌ميشود.

       ابتلاي حاد حنجره به شكل گرفتگي صدا و استريدور و تنگي نفس مي باشد. تكرار حملات نهايتاً منجر به تنگي ساب گلوت ميشود.

        حنجره 5-3 % موارد ساركوئيدوز گرفتار ميشود و بيشتر ناحيه اپي گلوت را در گير مي كند.

       در معاينه در ابتدا به شكل ندولهاي سفيد يا قهوه اي كه نهايتاً بهم مي پيوندند واپي گلوت به شكل يك توده رنگ پريده و ادماتو در ميآيد. تورم اپي گلوت سبب تنگي نفس ميشود.  نواحي ديگر حنجره كمتر مبتلا ميگردد.

          گرانوماتوز وگنر 5/8% موارد حنجره را گرفتار ميسازد. معمولاً به شكل توده زير مخاطي در ناحيه ساب گلوت تظاهر ميكند و 25% موارد اولين علامت بيماري است .

       آميلوئيدوز اوليه ميتواند منتشر و يا گرفتاري يك ارگان را بهمراه داشته باشد و در هر دو فرم بندرت حنجره گرفتار ميشود. تظاهرات آن به شكل گرفتگي صدا و استريدور است . در معاينه طنابهاي صوتي ودهليز حنجره و طنابهاي صوتي كاذب داراي توده خاكستري صورتي زير مخاطي مي باشند.

Related posts